Ιλιάδα

Το έπος. Σήμερα, όμως. Σπουδαία σκηνικά, εκπληκτική κίνηση. Σκηνοθετικά ευρήματα που σε αιφνιδίαζαν (Ένα χέρι να σε χαϊδεύει με τ’ ακροδάκτυλα). Ηθοποιοί που σήκωσαν το βάρος του ρόλου τους κι η δουλειά της πρόβας να φαίνεται, αλλά να μην κραυγάζει, μήτε να επιβάλλεται στο θεατή. Τρεις και πλέον ώρες μας παίδεψε η Ιλιάδα την περασμένη Κυριακή στο δημοτικό θέατρο Στροβόλου. Παίδεψε και τον Δ. Ν. Μαρωνίτη στη μετάφραση. Σκηνοθεσία: Στάθης Λιβαθινός. Μια παράσταση που κουβάλησε κάτι για τον κάθενα μας.  Διαρκείς εξερευνήσεις του ψυχισμού των ηρώων, η εξιστόρηση μιας συγκλονιστικής ιστορίας, ο σύγχρονος τρόπος ομιλίας για ζητήματα διαχρονικά, η μοίρα, ο ηρωισμός, ο εμφύλιος, ποιητικές εικόνες. Προσωπική προτίμηση στον Δία και στον Αχιλλέα. Μελανές στιγμές: οι αποχωρήσεις την ώρα του έργου. Για όσους δεν άντεξαν, στον ίδιο χώρο σύντομα Μάρκος Σεφερλής. (Στο τέλος, ένα φιλί στο λαιμό. Η μυρωδιά της ήταν μαζί μου όλο το βράδυ).