Παζολίνι

William Dafoe στο ρόλο του διάσημου σκηνοθέτη, στην τελευταία μέρα της ζωής του. Στο IMBd η ταινία παίρνει 5,8/10 ενώ στο rottentomatoes 6,8/10. Δώστε κάτι παραπάνω ρε τσιφούτηδες! Πέμπτη βράδυ, το αποφασίζουμε τελευταία στιγμή, συναντάμε και γνωστούς. Τα πάγια και γνωστά που παθαίνεις στον Όμιλο Φίλων Κινηματογράφου. 5172, θυμάμαι τον κωδικό της, δεν ξέρω γιατί. Θυμάμαι και άλλα πράγματα από αυτήν, αλλά δεν είναι της ώρας. Η ταινία πιάνει την κλωστή του καταγγελτικού πολιτικού λόγου του Παζολίνι. Στη πορεία της εξέλιξης της ταινίας, έχουμε χρονικά πισωγυρίσματα και επιστροφές. Ο εκμαυλισμός της ανθρώπινης φύσης, η αποπολιτικοποίηση των μαζών, η καταπίεση της σεξουαλικότητας. You name it we have, we don’t have, you don’t need it. ΝΝοερή επιστροφή και για μενα: 2003 ή 2004 στη Θεσσαλονίκη, πήρα τις «120 μέρες στα Σόδομα». Μεταξύ μας, δεν είχα καταλάβει πολλά τότε. Αργότερα, το σύμπαν έβγαλε κάποιο νόημα. Κι έτσι έμαθα, για άλλη μια φορά, ότι το παν στη ζωή είναι το timing. Εσύ τι λες για όλα αυτά;