Απόγευμα προς βράδυ Πέμπτης και
η ώρα δεν περνά με τίποτα. Περιμένω τη συνάντηση μας στην Alpha CK Gallery. Έχω ετοιμαστεί και περιμένω
τηλεφώνημα για να ξεκινήσω. Κλήση-κλειδιά-παρκάρισμα-είσοδος. Την πιάνει η άκρη
του ματιού μου. Γύρω μας μια θάλασσα χρωμάτων. Ο Θανάσης Λάλας έχει βρει τη
ζωγραφική ιδιόλεκτο του, μέσα από την πλημμυρίδα χρωμάτων. Από αυτή την άποψη,
ο τίτλος είναι συνεπής και ευθύς, χωρίς φιοριτούρες. Έπειτα, είναι και οι μορφές
που εμφανίζονται στα έργα του. Είναι τόσο ιδιαίτερες όσο η υπογραφή του
δημιουργού, υπό την έννοια ότι η απόπειρα εδώ είναι να γίνουν το προσωπικό
σήμα, να παραπέμπουν αμεσολάβητα στο ζωγράφο. Εν μέρει, επιτυχές το εγχείρημα.
Είναι όμως αρκετό; Είμαι γεμάτος αμφιβολίες, δεν πείθομαι, αλλά κοντοστέκομαι
απέναντι σε δύο έργα. Ίσως να φταίει και το ότι με απασχολεί περισσότερο ένα
άσπρο πουκάμισο, με μια κονκάρδα που λέει «In Bauhaus we trust”. Τι να σας εξηγώ τώρα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου