Η ταινία του Isa Qosja μιλάει για δύσκολα θέματα. Τραύματα που μένουν από εθνοτικές συγκρούσεις, ο
ρόλος των γυναικών, οι βιασμοί ως εργαλείο ταπείνωσης, η σιωπή που ακολουθεί.
Είμαστε στο Κόσοβο, ένα χρόνο μετά τον πόλεμο και μια δασκάλα αποφασίζει να
μιλήσει σε μια δημοσιογράφο για το βιασμό της, καθώς και άλλων τριών γυναικών.
Ποιες είναι οι άλλες τρεις γυναίκες; Πως διαμορφώνονται οι σχέσεις τους με τους
συζύγους τους; Πως τις αντιμετωπίζει η τοπική κοινωνία; Οι ερωτήσεις που
ξεπήδησαν στο μυαλό μου βρηκαν το δρόμο τους για τις δικές μας ιστορικές αναφορές.
Για όσα έγιναν και δεν μιλήσαμε ποτέ στο δικό μας νησί. Η συνωμοσία σιωπής
είναι ένα πέπλο που απλώνεται μέχρι εδώ και μας καλύπτει. Η ταινία με άφησε με
περισσότερες απορίες στο τέλος της, μιας και τελείωσε απότομα. Ίσως αυτό να την
έσωσε από τον διδακτισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου